۱۹ بهمن ۱۳۹۶ ۱۹ بهمن ۱۳۹۶ شعر_مهدی_سزاوار شعر ۵۸۲ سرم شوریده و دل بیقراره هوای عاشقی خودبر قراره نسیم صبح پیغامی بر آره دلم از دوریت درپیچ وتابه نوشتهٔ پیشین نوشتهٔ بعدی 2 Comments ahoo13700 ۲۲ بهمن ۱۳۹۶ at ۳:۲۵ ق٫ظ 7 سال ago لایــــــــــــــــــــکتم استادعزیزم??? ahoo13700 ۲۲ بهمن ۱۳۹۶ at ۳:۲۶ ق٫ظ 7 سال ago ❤️❤️اهو❤️❤️ به به! چه لبی! لعلِ نفیسی ست لبت به به! چه دو بیتیِ سلیسی ست لبت حتی … لبِ بی سوادِ من هم فهمید!!! ❤️ اهلِ هنرِ “بوسه نویسی” ست لبت…!!! پاسخ دادن به ahoo13700 لغو پاسخنشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *CommentName* Email* Website Save my name, email, and site URL in my browser for next time I post a comment. Δ
ahoo13700 ۲۲ بهمن ۱۳۹۶ at ۳:۲۶ ق٫ظ 7 سال ago ❤️❤️اهو❤️❤️ به به! چه لبی! لعلِ نفیسی ست لبت به به! چه دو بیتیِ سلیسی ست لبت حتی … لبِ بی سوادِ من هم فهمید!!! ❤️ اهلِ هنرِ “بوسه نویسی” ست لبت…!!!
لایــــــــــــــــــــکتم استادعزیزم???
❤️❤️اهو❤️❤️ به به! چه لبی! لعلِ نفیسی ست لبت
به به! چه دو بیتیِ
سلیسی ست لبت
حتی … لبِ بی سوادِ من
هم فهمید!!!
❤️
اهلِ هنرِ “بوسه نویسی” ست لبت…!!!