شعر ۶

الهی ،  به  یاران میخانه ات
الهی ،  به  رندان خمخانه ات

الهی ،  به دلهای دلدادگان
الهی ، به عشاق و شوریدگان

الهی، به شب زنده داران شب
به یاران  رب  گوی بیمار شب

الهی ،  به  چله نشینان  بزم
به آن سینه چاکان آیندبه رزم

الهی ،  خرابات  را  دیده ای
خراباتیان را پسنده ای

به آنانکه سردر رهت  داده اند
به آنانکه جان را فدا کرده اند

به آن شیخ شوریده مست می
به  آن  زاهد جسته ازجام می

دلم را به سوی خودافسانه کن
چو  حلاج  بر دار  رقصانه کن