شعر ۲۷۲

درجوانی دل به مه روئی سپردم او برفت
شور و شیدائی به دلبرداده بودم او برفت

عاقبت  در کوی او منزل گزیدم  او برفت
اوبرفت ودل برفت وآن جوانی هم برفت

3 Comments

پاسخ دادن به rshyd3998 لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *