شعر
من خانه خراب دل بیمار شدم
صیاد بُدَم که صید صیاد شدم

عمری پی دل جانب آن یار شدم
بر چشم خُمار مست و هوشیار شدم

راکع به رکوع سوی جانانه شدم
ساجد به سجودِ طاق ابروش شدم

بر لامَکِ او دلبر و دلدار شدم
از دوری او جوان ولی پیر شدم

7 Comments

پاسخ دادن به mozhganp2000 لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *