شعر۱۱۴۷
در خرابات پی آن می و میخواره مگرد
که اگر هست به خمخانه میخانه ماست

گرچه عمری پی مسجدو محراب گذشت
آنچه اودوش به دید از حرم خانه ماست

در و دیوار حرم گر چه بسی گردیدند
آن چه دیدند حقیقت ز خمخانه ماست

گر چه سلطانی عشاق به مجنون دادند
تاج سلطانی هر عشق ز میخانه ماست

همه جا وصف جمال رخ دلدار کنند
دل و دلدار اگر هست به میخانه ماست