شعر۲۱۱
ای کاش دلم اسیر و در بند نبود
بر نرگس مست او گر فتار نبود

ای کاش به کوی او نمی گردیدم
تا این دل بیچاره چنین بند نبود

6 Comments

  1. هر کس کلمه ای به من بیاموزد مرا بنده خویش کرده است
    تقدیم به بزرگترین استاد زندگیم جناب آقای سزاوار بزرگوارم ???
    که از محضر پرفیض سروده هایشان ، بهره ها برده ام
    شما روشنایی بخش تاریکی جان هستی و ظلمت اندیشه را نور می بخشی
    چگونه سپاس گویم مهربانی و لطف شما را که سرشار از عشق و یقین است
    چگونه سپاس گویم تأثیر محبتهای بزرگ شمارا که چراغ روشن هدایت را بر کلبه محقر وجودم فروزان ساخته است
    آری در مقابل این همه عظمت و شکوه، مرا نه توان سپاس است و نه کلام وصف
    وقت میگویم دستان پرمحبت شما میبوسم وسلامتی شمارو از پروردگارم? ?خواهانم ،باتشــــــــکر ،اهــــــــــــــو??????

پاسخ دادن به ma_ral86 لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *