شعر ۷۷۷
همه گویند که من باده پرستم
نمی دانند که از عشق تو مستم

ز درد عاشقی دیوانه گشتم
چه شبها بر سر کویت نشستم

به مهرت آنچنان دل را به بستم
که دست از هر دو عالم پاک بستم

ز چشمان خمارت مست مستم
به کوی عاشقان دل بر تو بستم

فسانه عاشقان را گوش بستم
ندانستم که خود افسانه گشتم

8 Comments

پاسخ دادن به mozhganp2000 لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *