شعر

آنکه پیوسته به یاد تو بود مجنون است
آنکه دائم به سرای تو شود مجنون است

آنکه آید به در دیر همان مجنون است
آنکه برمسجدومیخانه شودمجنون است

آنکه سجاده به سوی تو کند مجنون است
آنکه بر قبله ی روی تو شودمجنون است

آنکه بر زلف گره گیر فتاد مجنون است
آنکه برساحر خود سحر کند مجنون است

آنکه بر مجلس واعظ نرود مجنون است
آنکه بر گفته ی زاهد نشود مجنون است

آنکه بر حق ، اناالحق بگفت مجنونست
آنکه برگفته مفتی بسَرِدارشودمجنونست