شعر
از فراغت سر به صحرا میزنم
می زنم دل را به دریا می زنم

می روم تا کاخ تنهایی زنم
مجلسِ هو هو بر یاهو زنم

در بیابان عدم عدنان زنم
وان درآن عدنان می‌جانان زنم

جام چون میگردد از باده تهی
سوی محرابِ دلم پر میزنم

2 Comments

  1. شاد بودن مقدس است
    شاد و خندان باش!
    این تعریفی حقیقی از دینداری است.
    غمگین بودن گناه هست و شاد بودن پرهیزگاری.
    اگر بتوانی با تمام وجود و از ته دل بخندی،
    زندگی ات مقدس خواهد شد. خنده ای از ته دل
    و با تمام وجود، پدیده ای یگانه و بی همتاست.
    پس وقتی می خندی بگذار تمام سلولهای بدنت به همراه تو بخندند.
    بگذار خنده از فرق سر تا نوک پایت گسترش یابد.
    بگذار به ژرف ترین و درونی ترین نقاط وجودت برسد.
    آنگاه حیران خواهی شد که خنده چگونه تو را راحت تر از هر عبادتی به خدا نزدیک می سازد.
    ?اشو

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *