شعر. ۶۴۱

گر به میخانه شوی شور به پا خواهد شد
جگر سوخته ات در پی آن خواهد شد
باده ناب ز خمخانه برون خواهد شد
عشق ومستی وجنون از برآن خواهد شد
مستی باده ز عشاق جدا خواهد شد
آن می ناب ز سجاده برون خواهد شد
عشق و مستی ز پیمانه پیر باید شد
تا به بدانی که خمار چطور باید شد

2 Comments

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *