شعر۱۱۸۶
ما که رندانه به میخانه شویم باده بنوش
دم بدم باده بنوشیم و شویم جوشو خروش

همه شب مست و خرابیم ز مینای سروش
چون ندانیم که فرداست همین جوشو خروش

2 Comments

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *