شعر ۴۴۷
از آن وقتی که جانم راسرشتند
نوای عاشقی بر آن نوشتند
نوشتنددادازاین دل دادازین دل
کند فریادها فریاد از این دل
اسیر و عاشق و درمانده گردد
به دام دلبری وامانده گردد
دلش آتش گرفته از نگاهی
تنش بریان شده ازچشم ماهی
جگر سوزان که او بیمار گردد
اسیر عشق یک دلدار گردد
??? زیباست / دلش آتش گرفته از نگاهی ….
????عالی استــــــــــــادم
ﺣﺮﯾﻤﺖ ﻭﻗﺘﯽ ﺷﮑﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﻭ ” ﺣﺮﻣﺖ ” ﺭﺍ ﺑﻪ ” ﺣﺮﻡ”
ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻓﺮﻭﺧﺖ …
ﺩﻧﺒﺎﻝ ” ﺣﺮﻣﺴﺮﺍ ” ﺑﻮﺩ …
ﺍﯾﺮﺍﺩ ﺍﺯ ” ﺣﺮﯾﻢ ” ﺗﻮ ﻧﺒﻮﺩ …
ﺑﺮ “ﺣﺮﯾﻤﺖ ” ﺣﺮﺍﻡ ﮐﻦ ﻫﺮ ” ﺣﺮﺍﻡ چشمی ” را !!!!!
اهو??