شعر ۴۳۵

گر  بهاری  عالمت خوش رنگ  و بوست
رنگ رنگ بوستانت هم  نکوست

مهربانی  های تو مهری  بجانها  افکند
شیوه رفتار  تو آتش به  دلها  میزند

شور و شیدائی تو از لطف یاهو کردنست
راحت  جانت بجان ایدل زیارب گفتنست

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *