شعر ۳۱۷
چهره زردت حکایت از دل و دلدادگیست
آن شراب سرخ بر گونت نشان از عاشقیست
گر خمار وصل میباشی بیا میخانه ام
تا بکامت باده ریزم مست گرد در خانه ام
شعر ۳۱۷
چهره زردت حکایت از دل و دلدادگیست
آن شراب سرخ بر گونت نشان از عاشقیست
گر خمار وصل میباشی بیا میخانه ام
تا بکامت باده ریزم مست گرد در خانه ام
سپاسگزارم استاد????
?????عالی استادعزیزم
به گمانم که تو درمیکده شاغل هستی
همه ازبوی تومستندوتوعاقل هستی
اگراین مستی عشق است وتویی ساقی آن
همه دربندجنونندوتوناقل هستی ?➡️ اهو ?❤️