شعر ۲۸۰
دلبران دل میبرند ، اما به یغما میبرند
گر تو جان را میبری ، میبر ولی دل رامبر
دل مکان عشق باشد هیمه آن آتشست
هیمه اش مهر و محبت باشدو دل را مبر
خال زیبای رخت دل می برد دل را مبر
این دل شوریده هر جا میرود دل را مبر
در فراغت ناله ها سر می دهد دل را مبر
آتشی در سینه ام دارم بیا دل را مبر