شعر ۲۴۷

دیده  بر بند که آشوب  به پا  خواهی  کرد
آن  نگاهی که  تو از روی صفا خواهی کرد

جلوه روی تو را سیر بدیدم ولی
ناز و طنازی خود را  به  خفا  خواهی  کرد

زلف  آشفته  خود گر چه  به رخ  ریخته ای
این عجب بین‌که برمن توچه هاخواهی کرد