شعر۱۰۶۲
دوش در میخانه بودیم و چه حالی داشتیم
ساقی و ساغر به پای هم دگر می داشتیم
شاهدمجلس به رقص وصوفیان در وجد نای
جای جای میکده هر یک نگاری داشتیم
تار و طنبور در کنار نای غوغا کرده بود
رقص مجلس را نشان از کبریائی داشتیم
دف زنان یاهو کنان پیر را به رقص وا داشتیم
تا سماع عاشقان یک جا به دل می داشتیم