شعر۱۱۶۲
ترسم مرا بینی افتاده و افسرده
در جمع پری رویان دیوانه ی دیوانه
افتاده به میخانه هم دور ز پیمانه
من مست و ساقی مست دیوانه دیوانه
زلف سیه اش دردست شادیم ازآن باده
از نرگس مستش مست دیوانه دیوانه
شمعیم و پروانه در گوشه ی میخانه
بی زار از این عالم دیوانه ی دیوانه
ازدَیر برون جستیم برمیکده پیوستیم
افتاده به پای دل دیوانه ی دیوانه
خوش خفته و بیداریم درمحفل دلداران
مجنون در این وادی دیوانه ی دیوانه