شعر
دیده بگشا که رخسار فریبنده شود
حورو مژگان چو بینند بدل بنده شوند
آن لبِ لعل نشان از می و میخانه شود
گر بنوشند مُرید تو و دیوانه شوند
شعر
دیده بگشا که رخسار فریبنده شود
حورو مژگان چو بینند بدل بنده شوند
آن لبِ لعل نشان از می و میخانه شود
گر بنوشند مُرید تو و دیوانه شوند