شعر

دوش سلطانی میخانه به نام تو زدند
ساقی و ساغر و پیمانه به پای تو زدند

نوش نوش و جام جام بر سر جانانه زدند
شاهدان مست به میخانه چه رندانه زدند

به خرابات سخن از تو و جانانه زدند
ره مطلوب از آن خانه به خمخانه زدند

خُم و خمخانه تُهی بود از آن باده لعل
گر نَمی باده به خُم بود چه مستانه زدند