شعر ۱۷۴
باده خالیست دلم شور و نوائی دارد
ساقیم جلوه و رخسار و نگاهی دارد
لب میگون و شرابی وهوس آلودش
دل ودینم براین بت چه بهائی دارد
_سزاوار
شعر ۱۷۴
باده خالیست دلم شور و نوائی دارد
ساقیم جلوه و رخسار و نگاهی دارد
لب میگون و شرابی وهوس آلودش
دل ودینم براین بت چه بهائی دارد
_سزاوار