شعر ۳۰۲
سخن گفتی ودرسفتی بیاامشب به میخانه
بیا تا بزم بگشائیم و رزم عشق بنمائی
که عشقت آنچنان کردست رسوایم چه رسوائی
لبانت وام میدارم شراب امشب ز میخواری
نگاهت ساحری کردست چوآهوی رمیدازدام
به دام عشق افتادست آهویم به شیدائی
شوی دیوانه از عشقم در میخانه بگشائی
چنان باده زنی امشب که دلدارت نشناسی
من و آهو به خلوتگه ستانیم بوسه ها از هم
که ایامیست این ایام به میخواری و دلداری
بیا ایدل تماشا کن غزال افتاده در دامت
حکایت از تو میدارت به دلداری چه دلداری
???
✔?✔
????
*دعا مخصوص شما استاد عزیزم میباشد*
الهی ،،،،،،،،، قامتش را خم نگردان_
دوچشمش را ،، پر از شبنم نگردان_
نصیبش ،، خنده ای بر لب بگردان_
دلش را ،،،،، جای درد و غم نگردان_
خدایا ،،،،،، فال او را خوش بگردان_
از عمر ،،،،،،،،، نازنینش ڪم نگردان_ #الهی ،،،،،،،،، اَحسَنُ الحالش بگردان_
پناهش باش و ،، بی محرم نگردان_
تو او را ،،،،،،، از بلا دورش بگردان_
مریض و ،،،،، در پی مرهم نگردان_
ز قلبش ،،،،،، غصه را بیرون بگردان_
اسیرش در ،،،،،،،تب و ماتم نگردان_
#خدایا ،،،،، خالقا ،،،،، شادش بگردان_
گرفتارش ،،،،،،، در این عالم نگردان_
اهو❤❤❤
لایــــــــــــــــکتم استاد عزیزم ،??????????