شعر۸۷
ای دوست قبولم کن و جانم بستان
مستم کن و از هر دو جهانم بستان
افتاده دلی دارم و خواهان گلی
این گل ز کجا آمده آنرا بستان
شعر۸۷
ای دوست قبولم کن و جانم بستان
مستم کن و از هر دو جهانم بستان
افتاده دلی دارم و خواهان گلی
این گل ز کجا آمده آنرا بستان