شعر ۱۲

ناله  کردم  از غمت  سودی  نداشت
شکوه کردم از وفات سودی نداشت

یادکردم از لب لعلت ولی سودی نداشت
یاد کردم از دو زلفونت ولی سودی نداشت

سرو قدت را سهی گفتم ولی سودی نداشت
جان و دل ویرانه کردم باز هم سودی نداشت

از فراغت بی قرار بودم اونم سودی نداشت
پای کوبان بر سر کویت شدم سودی نداشت

قسمتم  این  بود  که  در  دلدادگی
همچو مجنون پربلا گردم ولی سودی نداشت

3 Comments

پاسخ دادن به mehran.sarani.9 لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *