شعر۱۷
آمدم در جمع می خواران ، که می خواری کنم
شور و  مستی  را ز ساقی کسب و عیاری کنم

شاهد مجلس به وجدو هو هوی صوفی بپا
سرکشی های جوانی را به  ساقی وا کنم

شکوه از بی مهری اغیار  تا سر  داده ام
پیر مجلس ساغرم بشکست ، شکوه نا کنم

گفت نا دانی اگر اسرار را  افشا کنی
شمع آجینت نموده بر سر  دارت کنم

One comment

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *