شعر ۶

الهی ، به  یاران  میخانه ات
الهی ، به رندان خمخانه ات

الهی ، به  دلهای  دلدادگان
الهی ، به عشاق وشوریدگان

الهی ، به شب زنده داران شب
به  یاران  رب گوی بیمار  شب

الهی ، به  چله  نشینان  بزم
به آن سینه چاکان که آیند رزم

الهی ،  خرابات  را  دیده ای
خراباتیان  را  پسندیده ای

به آنانکه سر در رهت دا ه اند
به آنانکه جان را فدا  کرده اند

به آن شیخ شوریده مست می
به  آن  زاهد جسته از جام می

دلم را به سوی خود افسانه کن
چو  حلاج  بر  دار  رقصانه کن