شعر۷۴۷

من نگویم که دل در طلب باده ی کیست
یا به میخانه اسیر رخ جانانه ی کیست

به دعای سحرِ پیر به خمخانه ی کیست
آنچه دارد به جان خانه وکاشانه ی کیست

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *