سروده
پیام دادی نگاهم قندِ قندِه
دلت بر چین زلفم در کمنده

لب و پیشانیم را بوسه دادی
سئوال کردی بگم بوسم به چنده

عزیزم بوسه هایم بس گرانه
به هر بوسم هزاران جان فدامه

نمی دانی که جان دادن به مهدی
نشانش بوسه های بی امانه

4 Comments

پاسخ دادن به ma_ral86 لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *