شعر

همه شب بر در میخانه نشستیم بسی
جلوه روی تو پرسیده ایم از هر نفسی

که شکر پاره ما بزم کجا می دارد
غزل و شعر کجا بهر چه کس میخواند

کوس رسوائی ما را ز کجا می داند
داستان من و آوارگی ام می خواند

قصه ی در بدر و خانه خراب من و تو
به چه وزنی ز اوزان غزل می خواند

One comment

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *