شعر۱۱۰۲
به هر میخانه گوئی بی امانند
پی جامی به هر سو ئی شتابند
دو صد ساقی بمجلس شور دادند
ز شاهد آنچه می خواهند نشایند
جمال مهوشان در باده دارند
به زلف سیم ساقان جان فشانند
دلی دارند چو لیلی در تب و تاب
چو مجنون گِرد صحراها دوانند
?????بسیارعالی دوستت دارم ???????❤️❤️❤️
عالیــــــه استادبزرگوار?????????????