شعر ۱۰۷۰
به سرا پرده دل کرده نگاهی گاهی
دیده بر دیده ما کرده نگاری گاهی

رنگ رخساره ما دیده به راهی گاهی
جلوه ی قامت افتاده ز پایی گاهی

میخرامد چو کبک بر سر کویش گاهی
برقع از چهره برون کرده بجائی گاهی

عقرب زلف کجش داده به بادی‌ گاهی
زلف آشفته به خوی داده نشانش گاهی

نکهتش باد صباح برده گلستان گاهی
گل و گلزار حسد کرده به بویش گاهی

نرگس مست و خمارش بِبَرد هرگاهی
دل سودا زده ام را به نگاهی گاهی

4 Comments

پاسخ دادن به mehripoudineh8 لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *