شعر
پیام دادی نگاهم قند قنده
دلت بر چین زلفم در کمنده
لب و پیشانیم را بوسه دادی
سیوال کردی بگم بوسم به چنده
عزیزم بوسه ها یم بس گرانه
به هر بوسم هزاران جان فدامه
نمی دانی که جان دادن به مهدی
نشانش بوسه ها ی بی امانه

One comment

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *