شعر۸۷

ای دوست قبولم کن و جانم بستان
مستم کن و از هر دو جهانم بستان

افتاده  دلی  دارم  و خواهان گلی
این گل  ز کجا  آمده  آنرا بستان

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *