شعر
ترسم مرا بینی افتاده و افسرده
در جمع پری رویان دیوانه دیوانه
افتاده به میخانه هم دور ز پیمانه
من مست وساقی مست دیوانه دیوانه
زلف سیهش دردست شادیم ازآن باده
از نرگس مستش مست دیوانه دیوانه
شمعیم و پروانه در گوشه ی میخانه
بی زار از این عالم دیوانه ی دیوانه
از دیر برون جستم بر میکده پیوستم
افتاده به پای دل دیوانه ی دیوانه
خوش خفته وبیداریم درمحفل دلداران
مجنون در. این وادی دیوانه ی دیوانه