شعر

نور تویی هور تویی جلوه ی منصور تویی
دشت تویی دَمَن تویی بَر تویی بَحر تویی

مِهر تویی ماه تویی لولو و مرجان توئی
بَخت تویی تخت تویی خانه آن یار تویی

شور تویی شَعف تویی ساقی مجلسم تویی
ساغر و باده ام تویی شاهد و هم کسم تویی

خواجه تویی پیر تویی رهبر گلزار تویی
شاه تویی مَلک تویی حاکم این فلک تویی

آنکه حقیر است منم بسته به پیرست منم
حاکم دل نیست منم مالک و دلدار تویی

خیز و بیا به مجلسم بین ندای این دلم
های و اگر هوی کنم از قفسم رها تویی

One comment

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *