شعر۱۲۴۱
همه شب بر در میخانه غزل می خواند
جلوه روی تورا سطر به سطر می خواند
که شکر پاره ی ما بزم کجا می دارد
غزل و شعر کجا بهر چه کس می خواند
کوس رسوایی ما را ز کجا می داند
داستانِ من و آوارگی ام می خواند
قصه ی در بدر و خانه خرابِ من و دل
به چه وزنی ز اوزان غزل می خواند