شعر a36
دنیا خوشست و عیش دنیا خوشست
با مطرب و می جانب دلدار خوشست

وصف لب آن نگار هندو خوشست
برخال لبش هدیه این جان چه خوشست

2 Comments

  1. دلــــــــم هــــوس یـــــک دوســـت کـــــــــــرده… یـــــــــــک رفیــــــــــقِ شـــــش دانــــــــــگ … یـــــــــــــــک آرامِ دل … کســــی کــــه امتحــــــــانــش را در رفــــاقـــت پـــس داده … و دیــــــــگر محــــک زدنــــی در کـــار نـــبـــاشد … رفیــــــــــقی کــــه مــــــــــن نـــگــــــــــــــویـــم و او بــــــشنود … بخـــــــــندم و حـجــــم خستگی را در خنـــــــــــــده ام بـــبیـــند … رفیقــــــــی که بگـــویـــــــم بــــرو ، بمــــــــــــــاند و آرامــــــم کــــند … همـــــان رفیقــــــــــیکه بــــایـــد باشـــــد و نیـــــــست … عجـــــیب دلـــــــــم گـــــــــــــرفته ایـنــــــــــــــــــــروزها …

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *