,

شعر۱۲۶۲

افتاده قدح به دست جانانه ی ما
پیمانه نموده می ز میخانه ی ما

از تربت عاشقان سرشته گِلِ ما
در بتکده ها نهاده این مّحمِل ما

در بادیه کردست چنان منزل ما
بر آتش دل نهاده مارد دل ما

۱۲۶۲

5 Comments

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *