شعر ۳۳۳

خوش باش به عالم که عالم همه بر خوش
افسوس مخوربر خود وبرعالم‌ و برخوش

افسانه مکن بر من و مائی وبه دل خوش
سلطان و فقیر هر دو برفتند به نا خوش

3 Comments

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *