شعر

چه کسی مست ز میخانه برون کرده مرا
دَلقِ آلوده به می بر تن من کرده چرا

ساقی و ساغر و آن دلبر و دلدار چرا
در پی مطرب و می رانده ز میخانه مرا

رانده بودند ز محراب که میخواره شدی
راندنم از می و میخانه پی یار چرا

یار در خانه و میخانه و مسجد همه جا
من به میخانه و تو مسجد و آن یار کجا

عاقبت بر سر بازار به دارم بزنند
که چه نا پاک ز میخانه به محراب مرا