شعر

پیام دادی نگاهم قندِ قندِه
دلت بر چین زلفم در کمنده

لب و پیشانیم را بوسه دادی
سئوال کردی بگم‌ بوسم به چنده

عزیزم بوسه هایم بس گرانه
به هر بوسم هزاران جان فدامه

نمیدانی که جان دادن به مهدی
نشانش بوسه های بی امانه