شعر ۹۲۹
الهی به آنان که در خانه ات
به رندان رفته ز میخانه ات

به مستان رسته پریده ز عقل
به سلطان افتاده از رخش وتخت

به آنان که دین را رها کرده اند
ز شیخ و ز مسجد جدا رفته اند

به آن صوفی گفته هو هو کنید
به تنواره پوشی ‌که یاهو کنید

دلم را به دلدار آرام کن
به قلبم هوایش تو بسیار کن

که او دل بریده است از دلبرش
شکسته پر و بال از عاشقش

6 Comments

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *