شعر ۸۳۰
چون جمال او به دیدم دل به رفت
آنچه در دل داشتم از کف به رفت
مرکب عقلم جنونم چون به دید
آن برفت و این برفت و خود برفت
عشق در سینه فغان سر داد و رفت
دل برفت و عقل رفت و عشق رفت
ساقی مجلس قدح در دست رفت
باده در ساغر نماند و خوش برفت
او نگه بر حال مجنونش نکرد
بی خبر از حال زارم رفت و رفت
احسنت استادعزیزم بسیارزیبا مثل همیشه عالییییی?????????❤️❤️❤️
تومیتوانی چیزی رابه دیگران بدهی ڪه: آنر اداشته باشی،
اگر رنجور باشی هر چه بگویی، دیگران را رنجور خواهی ساخت.
اگر مسرور باشی خود حضورت سبب برانگیخته شدن سرور در دیگران میشود…..
???
دلنشیـــــــین بود عین همیشــــــــه استاد عزیزم ????????