شعر ۹۷۵
مرغ‌ جانم را به کوی دلبرم پر داده ام
درجوانی این دلا یک جا به دلبر داده ام

همچو مجنون دل به رسوایی عالم‌داده ام
بر سر کویش فغان از دست آدم داده ام

دلبرم ساحر بودو دل را به سِحرش داده ام
سِحر بودم دل به عشق ساحِرم در داده ام

او به جانم آتشی زد جان به آتش داده ام
دود آتش سوز جانم را هوا پر داده ام

5 Comments

پاسخ دادن به ma_ral86 لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *