شعر۱۱۳
خواهم که به پوشم دل و دلبری خویش
با ناله جان سوز جگر عاشقی خویش

تا خلق ندانند که رسوای که بودم
این در بدری خانه بدوشی دل خویش

2 Comments

پاسخ دادن به hanieh98197 لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *