شعر۶۶
گر به میخانه شوی شور به پا خواهد شد
جگر سوخته ات در پی آن خواهد شد

باده ناب ز خمخانه برون خواهد شد
عشق ومستی و جنون ازبرآن خواهد شد

مستی باده ز عشاق چنان خواهد شد
آن می ناب ز سجاده برون خواهد شد

عشق و مستی ز پیمانه پیر خواهد شد
تا به دانی که خمار چطور خواهد شد

3 Comments

  1. لیلی گذشت و مجنون حالی خراب دارد
    گفتم نگریم امّا دیدم ثواب دارد
    مجنون منم که ماندم، این خاک،‌ خاک لیلی‌ست
    ای کاروان بیایید، این چاه، آب دارد
    چرخی زنیم در خود، بی‌خود ز خود، بچرخیم
    دنیا پر است از چرخ، دنیا شتاب دارد
    سر می‌گذارم امشب بر بالش قیامت
    مژگان سر به زیرم، عمری‌ست خواب دارد
    از وحشت قیامت، زاهد مرا مترسان
    ترس از قیامتم نیست، دنیا حساب دارد
    #علیرضا_قزوه

پاسخ دادن به z.lady.z لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *