شعر ۸۸۲
تو ، به جمع دوستان یاری نبینی از کسی
جمع یاران چون همه کس مانده ای در بیکسی
هر یکی داد از وفا و مهر می دارند تو را
وقت یاری بی وفایند آنچه بینی بی کسی

2 Comments

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *