شعر ۶۵۷
تخت و بخت و رخت آن دخت بلوچ
جلوه ها داده است بدان زیبا بلوچ
تیر مژگانش سنان آجین بود
مرده را حی می دهد زیبا بلوچ
آن لبان لعل گون همچون شراب
باده ها در جام کند دخت بلوچ
_مهدی_سزاوار