شعر ۷۷۴
سوداچه کنیم که صیدوصیادیکیست
هر جا برویم جمله ی گفتار یکیست
از آمدن و رفتنمان سود ز کیست
عالم که همش غمست شادی برکیست
شعر ۷۷۴
سوداچه کنیم که صیدوصیادیکیست
هر جا برویم جمله ی گفتار یکیست
از آمدن و رفتنمان سود ز کیست
عالم که همش غمست شادی برکیست
آزاد آزادم ببین
چون عشق درگیر من است
دیگر گذشت آن دوره که
تقدیر زنجیر من است
شاید نمی دانی، ولی ، از خود خلاصم کرده ای
آیینه ی خالی فقط ، امروز تصویر من است
از عشق تو بر باد رفت ، آن آبروی مختصر
من روح بارانم ، ببین ، چون عشق تقدیر من است !