برچسب: زیبایی

شعر ۸۱ خانه ام ویران مکن ای عشق دل درمانده است بهر دلداری سر و پا در پی آن خانه است خانه ای کز مهر بنیادش به پا گردیده است عشق سلطانی آن خانه بهر دل کرده است راز دار خانه جز پیر خراباتی مبین آنچه ماظاهر ببینیم او به …

شعر ۸۰ شهر شوریده و افسرده و دیوانه توست هر کجا قصه اگر هست ز دلداری توست شمع و پروانه وبلبل همه درخانه توست غم نباشد درآن خانه که ساقی برتوست همه گویند که مجنون بسرا پرده توست سوختن برشمع کار تو وپروانه ی توست جمع مستان به میخانه به …

شعر ۷۹ این چه شوریست که عشقت بپا کرده مرا می زند بال و پرم را به قفس بسته چرا مرغ آزاده چرا بال وپرش بسته چرا ز عدم آمده آزاد و رها بسته چرا بلبل مست به شوق رخ گل نغمه کند گر که دستان نباشد به گلزار چرا …

شعر ۷۸ دلت عاشق اگر باشد زبانت یار میباشد اگر دردی بجان داری طبیب درد میباشد از این هیهات وآن هیهات دردبیکران باشد غمش در دل نگاهش منتظر بر یار میباشد چو یعقوب دیده را باذل کند بریار میباشد ذلیخا گونه‌ای باشد دلش هم یار میباشد چولیلی درفغان باشدچومجنون بادیه …

شعر ۷۷ ما دل شده ی چشم نگاریم نگاریم عاشق شده مجلس آن دل نفسانیم نفسانیم در بزم و طرب دل شدگانیم شدگانیم درجمع سماع واله پیران جهانیم جهانیم در مکتب عشق عاشق یاران نهانیم نهانیم بر عابد و بر زاهد و منبر چه گرانیم گرانیم ازکعبه و بتخانه و …

شعر ۷۶ بیا با ما به میخانه سخن از دلبر و جانست حکایت ها ز می دارد آن فرزانه فرزانه شراب لعل گون خواهم که بر کامم همی ریزد نگار مست و مدهوشم از آن خمخانه خمخانه دلادیشب به میخانه حدیث مطرب و می بود همه از عشق و دلداری …

شعر ۹۹۰ بزن باران زمین ها تشنه هستند بزن باران گیاهان خفته هستند بزن باران که مردان خسته هستند بزن باران جوانان خواب هستند بزن باران خروش سیل برپاست بزن باران مسیل سیل بر جاست بزن باران که جان دادن به جانهاست بزن باران که دل دادن به دلهاست بزن …

شعر ۷۵ رفته ام میخانه تا میخانه گردم مست مست گفته ای از مست گویم در خیالم مست مست جمع دیدم مست بودندمست بودند مست مست شیخ مست وشحنه مست ویارمست دلدارمست ساقی و شاهد به رقص و دلبران هم مست مست پیر مست و صوفی مجلس چنان رقصان و …

شعر ۷۴ دلربایی کرده ای اول ولی حالا چرا بی خبر از حال زارم رفته ای حالا چرا مهوشان بر دلکشان پیوند یاری بسته اند بی وفایی ها چرا بی دلربایی ها چرا میزنی آتش به جانم زلف را افشان مکن خانه ام بر باد دادی بی قراری ها چرا …